Interview 1e leerling Jordan

Dus toen is mijn moeder naar het huis van de heer Jordan gefietst.

In voorbereiding op de reünie zijn Koen en Roeland namens de Lustrumcommissie op bezoek gegaan bij een tweetal Jordanezen van het eerste uur.

Eerst zijn we op bezoek gegaan bij oud-leerling Louis van Eck. Via het nog altijd levendige netwerk van alumni hadden wij vernomen dat Louis zijn privé-archief van ULM-zaken wel wilde overdragen aan het archief van het Jordan. Omdat hij de allereerste leerling van onze school is, waren wij verguld met dit aanbod. Een nog mooier cadeau dan zijn oude verslagen, pensumboekjes en Molygoons, waren zijn verhalen over zijn pionierstijd op de Maliebaan en in Villa Berkenhoven. Louis vertelde uitgebreid en met een scherp geheugen (hij heeft dit jaar 92 kaarsjes uitgeblazen) over zijn schooltijd en over de edities van de Intermontessoriale waar hij zoveel goede herinneringen aan heeft. Verder ging het veel over het allereerste begin van onze school, wie zijn klasgenoten waren, zijn docenten, Herman Jordan en het bezoek van Maria Montessori in 1951 ("Een jaar voor haar overlijden, zoals jullie wel weten”).

Louis vertelde ons ook dat zijn moeder hem zo graag op de nieuwe school wilde aanmelden, dat zij naar het huis van Jordan was gegaan om uit te zoeken of zijn ambitieuze plan voor een school tot uitwerking zou komen. Herman Jordan kon haar vertellen dat hij juist díe ochtend te horen had gekregen dat de toestemming was verleend door het Ministerie van Onderwijs: "Uw zoon is bij deze leerling nummer 1 van mijn nieuwe school." Het gebouw was echter nog totaal niet ingericht als school. Door de nasleep van de oorlog was er nog jaren tekort aan van alles en nog wat. Zo deed de keuken dienst als biologielokaal. Het ULM stond overigens in het begin ook wel bekend als een school voor moeilijke jongens, die aangetrokken waren door de leerlinggerichte, geduldige aanpak en de vrijheid. Toen Louis later vertelde aan een collega dat hij "op Montessori had gezeten", vroeg die collega: "Hè, maar je kon toch altijd zo goed leren?" Alle spullen die wij van Louis hebben mogen ontvangen liggen in het archief en hebben we tijdens de reünie op zaterdag 4 oktober 2025 tentoongesteld in de lokalen in de kelder.

Ook heeft Koen nog een bezoek gebracht aan een oud-medewerker van het Jordan. Fred Hisschemöller is inmiddels 103 jaar oud, maar weet nog altijd veel over zijn periode op het Jordan te vertellen. Hij startte in 1947 met het geven van aardrijkskunde en geschiedenis, omdat hij (zoals zoveel mensen na de oorlog) een baantje nodig had om geld te verdienen. Het docentschap leek in de eerste instantie niet zijn roeping, maar bleek toch perfect te passen. De persoon Herman Jordan en het door hem vormgegeven onderwijs droegen daar zeker aan bij. Fred was ook een van de initiatiefnemers van de kampweek, zoals we die nu in de onderbouw nog steeds kennen. Waar er nu meer dan tien verschillende kampen zijn om uit te kiezen, was er in zijn tijd één groot kamp voor de hele school. Opvallend in zijn verhalen was vooral dat ondanks alle veranderingen van de afgelopen 80 jaar, veel tradities en gebruiken op het Jordan hetzelfde zijn gebleven. Daarbij kwam het begrip “gelijkwaardigheid” meerdere malen voorbij in ons gesprek: het Jordan was al vanaf de beginjaren een school waar geen grote afstand was tussen docent en leerling, en waarbij individuele leerlingen werden aangemoedigd zelfstandig keuzes te maken over hun leerproces. Anno 2025 is dit in onze ogen niet wezenlijk anders dan ten tijde van de oprichting van de school.

Koen en Roeland

(lustrumcommissie)